Η θέση της ΟΕΒ για τις προσαυξήσεις στο Δημόσιο

Από τα ελάχιστα του άρθρου που αξίζει να σχολιαστούν, θα περιοριστώ στα ακόλουθα:

Η ΟΕΒ ποτέ δεν κρύφτηκε. Αντίθετα, αν για κάτι είμαστε περήφανοι, είναι που βγήκαμε μπροστά από τις 16 Μαρτίου 2013 και με την επιχειρηματολογία μας συμβάλαμε, έστω και σπιθαμιαία, στην λήψη των αποφάσεων που απέτρεψαν την άτακτη χρεοκοπία της χώρας. Και κρατήσαμε το ηθικό και την αισιοδοξία σε ώρες απόγνωσης, διαβεβαιώνοντας τους συμπατριώτες μας ότι οι επιχειρήσεις θα ξανακτίσουν τον τόπο, κάτι που το επιτυγχάνουμε με σημαντικό κόστος και βαρύτατες απώλειες για πολλές επιχειρήσεις.

Αμέτρητες οι δημόσιες παρεμβάσεις, ακατάπαυστη η παραγωγή προτάσεων πολιτικής και διαρκής η τεκμηρίωση των τοποθετήσεων μας, ιδιαίτερα από την καταστροφή και εντεύθεν. Είναι πάντα ευπρόσδεκτη η επίσκεψη του ΓΓ της ΠΑΣΥΔΥ και του επιτελείου του στα γραφεία μας, για συνοπτική παρουσίαση των πεπραγμένων μας.

Λάθη και παραλήψεις έγιναν διαχρονικά πολλά από πολλούς, περιλαμβανομένων φυσικά και επιχειρηματιών. Αυτό όμως δεν καθιστά την ΟΕΒ ούτε συνυπεύθυνη, ούτε ηθικό αυτουργό των λαθών των μελών της. Με τον ίδιο τρόπο που δεν είναι υπεύθυνη η ΠΑΣΥΔΥ για τα λάθη των μελών της, σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα και σε όλους τους τομείς της Δημόσιας Υπηρεσίας. Ούτε για τα αδικήματα τους, για τα οποία σχολιάζω λίγο πιο κάτω.

Εκείνο που μετρά είναι αυτό που ο Νόμος και το Καταστατικό της κάθε Οργάνωσης, τής έχει αναθέσει ως κοινωνική αποστολή, ενδύοντας την με τον ιερό χιτώνα του κοινωνικού εταίρου και παραχωρώντας της το ανεκτίμητο προνόμιο του δημόσιου λόγου. Από αυτού την διαχείριση μετρείται η επάρκεια και πάντα από τρίτους, από αυτούς που βιώνουν τις συνέπειες, θετικές ή αρνητικές της δράσης ή της αδράνειας της. Η αυτοεπιβεβαίωση και ο αυτοθαυμασμός, απλώς γελοιοποιούν όποιον τις μετέρχεται, και ουδείς αξιωματούχος της ΟΕΒ θα το πράξει ποτέ.

Σε σχέση με τις ποινικές ευθύνες όσων έχουν συμβάλει στην κατάρρευση της οικονομίας, η εξαίρετη νομική κατάρτιση του ΓΓ της ΠΑΣΥΔΥ δεν του επιτρέπει παρανοήσεις: μόνο ο νόμιμος Δικαστής μπορεί να αποφανθεί περί τούτων. Η αυθεντία του Γενικού Εισαγγελέα είναι αδιαμφισβήτητη και η νομική του άποψη ανεκτίμητης αξίας. Όμως, τελικός κριτής είναι τα αρμόδια Δικαστήρια και η ΟΕΒ ολόθερμα στηρίζει την προσπάθεια του ΓΕ για απόδοση δικαιοσύνης το ταχύτερο δυνατό.

Είναι λυπηρό γιατί η ΠΑΣΥΔΥ δια του ηγέτη της, προσπαθεί να απαντήσει σε μια τεκμηριωμένη πρόταση της ΟΕΒ, με παραπομπές σε δηλώσεις και αρθρογραφία του 2012 και του 2013.

Μα από τότε έχει κυλήσει απίστευτη ποσότητα νερού στο ποτάμι.

Η πατρίδα μας στάθηκε ενωμένη και πειθαρχημένα εφάρμοσε το μοναδικό ρεαλιστικό σχέδιο για αποτροπή της χρεοκοπίας. Με αυτό το σχέδιο, χωρίς να απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος, μειώθηκαν μισθοί και ωφελήματα και στον δημόσιο τομέα. Μειώσεις όμως ελάχιστες σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα, όπου διαλύθηκαν επιχειρήσεις και χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Είναι η εφαρμογή αυτής της πολιτικής που έφερε ξανά την ελπίδα στον ταλαιπωρημένο τόπο. Και φυσικά η σκληρή δουλειά όλων, πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας, δημόσιας υπηρεσίας, επιχειρήσεων και εργαζομένων.

Η ΟΕΒ ποτέ δεν μίλησε απαξιωτικά για τους υπαλλήλους του δημοσίου. Επανειλημμένα τονίσαμε ότι για την πρόοδο του τόπου, πρέπει να υπάρχει αποτελεσματική και υγιής δημόσια υπηρεσία.

Είπαμε όμως ότι οι μισθοί, ακόμα και μετά τις αποκοπές, είναι αξιοπρεπείς και δεν χρήζουν βελτίωσης.

Τώρα που οι θυσίες έχουν αρχίσει να φέρνουν αποτελέσματα, μπορούμε να κάνουμε «το κάτι παραπάνω». Έστω και αν ακόμα δεν εξέλειπε ο κίνδυνος, να διαθέσουμε μέρος των οριακών πλεονασμάτων για αυτούς που έχουν τις μεγαλύτερες ανάγκες.

Για τους λόγους που εξήγησαν στην απόφαση τους τα ανώτατα συλλογικά σώματα της ΟΕΒ, οι μεγαλύτερες ανάγκες δεν είναι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλού είναι αφόρητη η κατάσταση. Τα ξέρει η συντεταγμένη πολιτεία, τα διαχειρίζεται καθημερινά η Υπουργός Εργασίας και τα αρμόδια Τμήματα του Υπουργείου της, με όσα μέσα τους επιτρέπουν τα στενά δημοσιονομικά περιθώρια.

Κλείνω όπως άρχισα: Καλωσορίζω την ΠΑΣΥΔΥ στον δημόσιο διάλογο. Με επιχειρήματα ελπίζω και σύντομα με αμοιβαίο σεβασμό. Καταπώς ταιριάζει σε αυτούς που ακόμα μας εμπιστεύονται.

Να κτίσουμε σ’ αυτά που μας ενώνουν, να σμίξουμε τις τεχνογνωσίες μας και με προζύμι την κοινή μας έγνοια για την προκοπή του τόπου, να βρούμε τις καταλληλότερες λύσεις σε αυτά που μας χωρίζουν.

Σε απολύτως προσωπικό επίπεδο, αγαπητέ Γλαύκο, να βρούμε αυτά που νοηματοδοτούν την ύπαρξη και κάνουν την ζωή αξιοβίωτη.

Μιχάλης Αντωνίου
Γενικός Διευθυντής

Η ΟΕΒ συναισθανόμενη τις δικές της μεγάλες ευθύνες, αλλά και τις ευθύνες μελών της για τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, μετά την εισβολή, που έπληξε την Κύπρο, για μεγάλο χρονικό διάστημα τηρούσε απόλυτη σιωπή. Και ήταν ηλίου φαεινότερο ότι εξ ανάγκης ενεργοποίησε τους μηχανισμούς αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας, αφού αποδεδειγμένα εκείνοι που στη συντριπτική τους πλειοψηφία και που κατά κύριο λόγο ευθύνονται για την τραπεζική κρίση και κατ’ επέκταση την οικονομική κατάρρευση του κράτους ανήκουν στις τάξεις της.

Ασφαλώς δεν ευθύνονται ούτε οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, ούτε οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αλλ’ ούτε και οι εργαζόμενοι στον τραπεζικό τομέα για το μεγάλο τραπεζικό φαγοπότι. Η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στα golden boys των τραπεζών και στην «ελίτ» του τόπου. Όλοι αυτοί είχαν ένα δικό τους κώδικα «δεοντολογίας».

Αυτή η «δεοντολογία», που κυρίως λειτουργούσε με τον νόμο της σιωπής, ευνοούσε την παραχώρηση χαριστικών επιτοκίων, την παροχή δανείων με ευνοϊκούς όρους στα άτομα του κατεστημένου, αλλά και τη διαγραφή χρεών σε άτομα, εταιρείες και Οργανισμούς. Δεν είναι, πλέον, μυστικό ότι μέλη διοικητικών συμβουλίων και υψηλόβαθμα στελέχη τραπεζών λάμβαναν δάνεια εκατομμυρίων ευρώ προς ίδιον όφελος με χαριστικούς όρους, ενώ κάποιοι απ’ αυτούς ουδέποτε μπήκαν στη λογική της αποπληρωμής των οφειλών τους.

Αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα έγινε τόσο από τον τέως όσο και από τον νυν Γενικό Εισαγγελέα. Ειδικότερα ο τέως Γενικός Εισαγγελέας κ. Πέτρος Κληρίδης μιλώντας στο πρωινό Δρομολόγιο στις 26.10.2012, χαρακτήρισε απαράδεκτη μορφή διαπλοκής τη χαριστική διαγραφή από πλευράς τραπεζών, μεγάλων χρεών οργανισμών, κομμάτων ακόμα και ιδιωτών. Ο νυν Γενικός Εισαγγελέας κ. Κώστας Κληρίδης, καταθέτοντας ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών της Βουλής ανέφερε ότι φυσικά και νομικά πρόσωπα, αλλά και οργανισμοί, συνέτειναν στην κατάρρευση του τραπεζικού τομέα και της οικονομίας της Κύπρου. Ακόμη, επεσήμανε ότι ερευνώνται πράξεις και παραλείψεις, από το 2006 έως το 2013, που έγιναν στην Κύπρο, την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίες συνιστούν διάπραξη ποινικών αδικημάτων.

Και ασφαλώς οι εργαζόμενοι δεν πήραν ούτε μπόνους, ούτε χαριστικά δάνεια, ούτε και ενέχονται στις υπό διερεύνηση εγκληματικές πράξεις. Επίσης δεν ενέχονται σε φοροκομπίνες και, ασφαλώς, δεν είναι μεταξύ των προσώπων εκείνων που αξιοποίησαν τις αντισυνταγματικές διατάξεις του περί της Ρύθμισης Φορολογικών Χρεών (Ειδικές Διατάξεις) Νόμου του 2007 και αμνήστευσαν αδήλωτα εισοδήματα.

Ο Albert Einstain είχε πει ότι «Τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο δεν μπορούν να λυθούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε».
Τούτο δεν είναι μια απλή ρήση αλλά ένα πολιτικοκοινωνικό δόγμα. Είναι αξιωματική θέση και κανόνας που επιβεβαιώθηκε πολλές φορές από το 1929 και μετά, χωρίς εξαιρέσεις.

Σύμφωνα με το πιο πάνω δόγμα τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο δεν μπορούν να λυθούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε. Χρειάζεται ένα ανώτερο επίπεδο σκέψης. Και δυστυχώς το ανώτερο αυτό επίπεδο σκέψης δεν το διαθέτουν αυτοί που αφενός προκάλεσαν την κρίση και αφετέρου καθόρισαν και τα μέτρα για αντιμετώπισή της. Και τα μέτρα που έμμεσα επέβαλε η ΟΕΒ ήταν οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων. Μάλιστα με τη βοήθεια μερίδας βουλευτών, αλλά και μερίδας δημοσιογράφων αφενός απέκρυβαν τα πραγματικά αίτια της κρίσης και αφετέρου στοχοποιούσαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.

Σε άρθρο του κάτω από τον τίτλο «Φιλανθρωπία των βουλευτών μας» που δημοσιεύτηκε στον «Φιλελεύθερο» ημερ. 16.11.2013, ο Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας κ. Άριστος Μιχαηλίδης, πολύ πολύ εύστοχα ανέφερε τα ακόλουθα:

«Οι αποκοπές μισθών είναι μια λύση που δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα. Κι αυτό αποδεικνύεται από το 2009 μέχρι σήμερα, που παρόλες τις αποκοπές που έγιναν, η κρίση όλο και βαθαίνει.

Είμαστε σίγουροι ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν θα αντιδρούσε αν αποφασιζόταν εξ αρχής ότι θα γίνουν αποκοπές ακόμα και 50% σε όλα τα εισοδήματα αν ήταν για να αποφευχθούν όσα κακά έπεσαν στα κεφάλια μας: Η πλήρης υποταγή στην Τρόικα, το κλείσιμο της Λαϊκής, η διάλυση της Τράπεζας Κύπρου και του Συνεργατισμού, το κούρεμα των καταθέσεων, τα λουκέτα χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα συσσίτια, τα εξοντωτικά επιτόκια των δανείων και οι φορολογίες, το πιο ακριβό ρεύμα, τα πιο ακριβά καύσιμα… Τι απ΄ όλα αυτά αποφεύχθηκε με τις περικοπές μισθών; Ούτε θα αποφευχθούν όσα ακολουθούν και που οι ίδιοι οι βουλευτές πιπιλίζουν κάθε μέρα για να παριστάνουν τους Δον Κιχώτες: Οι εκποιήσεις περιουσιών, οι ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών, η ακόμα βαθύτερη ύφεση… Επομένως, το ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξουν περικοπές στον 13ο μισθό (για όσους παίρνουν ακόμα, διότι στον ιδιωτικό τομέα όλο και λιγοστεύουν) είναι ότι πάθαμε τόσα και τόσα κι ακόμα να αντιληφθούμε ότι με αυτά τα μπαλώματα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε απολύτως. Αν οι πολιτικοί μας ηγέτες, θέλουν να ασκούν πολιτική, να είναι οι ηγέτες του τόπου και να παίρνουν σοβαρές αποφάσεις οφείλουν να αποδεικνύουν την ικανότητά τους την ώρα της κρίσεως. Αλλιώς, ας περιοριστούν στη διοργάνωση ραδιομαραθωνίων».

Η ηγεσία της ΟΕΒ θεώρησε κατάλληλο τον παρόντα χρόνο για να επανέλθει στο προσκήνιο και μάλιστα χωρίς ντροπή προκαλεί τους εργαζόμενους. Ασφαλώς δεν αναμέναμε ότι θα είχε το θάρρος να απολογηθεί για τις τεράστιες ζημιές που έχουν προκαλέσει τα μέλη της σε δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά, ταμεία προνοίας και στον κύπριο φορολογούμενο. Δεν αναμέναμε, όμως, και μας εκπλήσσει το γεγονός ότι χωρίς αιδώ επανέρχεται σε εκείνες τις συνταγές και τα μέτρα που οδήγησαν την οικονομία της πατρίδας μας στην καταστροφή.

Συγκεκριμένα η ΟΕΒ επανήλθε με τη δημοσιοποίηση της ακόλουθης απόφασης που ομόφωνα έλαβε η Εκτελεστική Επιτροπή και το Διοικητικό Συμβούλιο της σε Τακτική τους Συνέδρια στις 26 Οκτωβρίου, 2016:

«Λόγω του ότι μεταξύ άλλων, η κατάσταση των Δημοσίων Οικονομικών παραμένει ακόμα εύθραυστη, παρά τις τεράστιες προσπάθειες των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, το Δημόσιο χρέος παραμένει σε υπερβολικό ύψος και η πιστοληπτική ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας παραμένει ακόμα εκτός επενδυτικής βαθμίδας, οι νομοθεσίες και οι άλλες ρυθμίσεις που αφορούν την συγκράτηση του κόστους εργασίας του Δημοσίου Τομέα πρέπει να παραταθούν / επεκταθούν για δύο ακόμα χρόνια μέχρι και τη 31 Δεκεμβρίου, 2018»
Για ενίσχυση των προσπαθειών της ΟΕΒ προέβη σε σχετικές δηλώσεις στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» ημερ. 30.08.2016 και ο τέως Γενικός Διευθυντής της κ. Μιχάλης Πήλικος, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ξεπέρασε την ΟΕΒ και εισηγήθηκε το πάγωμα μισθών στον ευρύτερο τομέα μέχρι και το 2020. Με ταπεινότητα και προφανώς για να ενισχύσει την αξιοπιστία του σημείωσε με έμφαση ότι ως Γενικός Διευθυντής απολάμβανε αναγνώρισης και κύρους ανάμεσα στον επιχειρηματικό κόσμο και όχι μόνο!!
Στο σχετικό άρθρο του ο κ. Πήλικος ανέφερε επίσης και τα ακόλουθα: «η οικονομία έχει εισέλθει σε πορεία σταθερότητας, πλην όμως, παραμένει εύθραυστη και ασθενής και μακρύς θα είναι ο δρόμος μέχρι την πραγματική ανάκαμψη. Δεν αισιοδοξώ ότι θα ξεπεραστούν εύκολα τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Θεωρώ όμως, ότι λεφτά υπάρχουν. Και αυτά θα πρέπει να επενδυθούν σε παραγωγικούς τομείς. Απαιτείται αποφασιστικότητα από τους κυβερνώντες στη χάραξη πολιτικών. Έχω την άποψη ότι οι αποφασίζοντες δεν είναι αρκούντως τολμηροί, βολεύονται σε λόγια και γενικόλογα ευχολόγια».
Ξεκάθαρα τα μηνύματα του κ. Πήλικου. Λεφτά υπάρχουν, αλλά οι επιχειρηματίες μόνο αν έχουν διασφαλισμένα υψηλά κέρδη θα προχωρήσουν σε επενδύσεις. Γι΄αυτό απαιτείται τόλμη από μέρους των αποφασιζόντων και κατανόηση από τους άνεργους που αναζητούν εργασία. Κατά τους νόμους και τους προφήτες του υπαρκτού καπιταλισμού τα κέρδη τα παίρνουν οι ιδιοκτήτες.

Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη βαρύγδουπη δήλωση του κ. Πήλικου έγινε μετά την ανακοίνωση των μεγάλων ζημιών στις κυπριακές τράπεζες ως αποτέλεσμα του κουρέματος του ελληνικού δημοσίου χρέους και την παραθέτουμε αυτούσια όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «η σημερινή» ημερ. 1.9.2011:

«Η κεφαλαιακή βάση των κυπριακών τραπεζών αποδεικνύεται αρκετά ισχυρή, ώστε ν’ αντέχει τους κλυδωνισμούς που προκαλούν οι απομειώσεις των ελληνικών ομολόγων.

Έχω πλήρη εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου και αναμένω ότι η κατάσταση θα εξομαλυνθεί σύντομα μέσω και των μέτρων εξυγίανσης της κυπριακής οικονομίας».

Και ασφαλώς η λανθασμένη εκτίμηση του κ. Πήλικου, αλλά και η κρίση δεν έβλαψε ούτε τα εισοδήματα του ούτε και το επίπεδο της ζωής του. Τούτο ισχύει και για την πλειοψηφία των ατόμων που υπερασπίζεται. Δεν ισχύει όμως το ίδιο ούτε για την εργατική τάξη, όπως ούτε και για τη μεσαία τάξη.

Γιατί αυτός είναι ο κανόνας. Είναι αξίωμα ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης εκείνοι που πληρώνουν τα σπασμένα είναι οι εργαζόμενοι. Οι πλούσιοι, ούτως ή άλλως, δεν πληρώνουν ποτέ τις ζημιές γιατί έχουν και τη δύναμη και την επιρροή να καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού και να ρυθμίζουν τα θέματα μέσω των διασυνδέσεων με τους υποτακτικούς τους.

Τι να πούμε όμως για την εργατική τάξη που στην πλειοψηφία της οδηγήθηκε για μεγάλη χρονική περίοδο στην ανεργία, την ανέχεια και την εκμετάλλευση; Τις λεπτομέρειες τις γνωρίζετε καλύτερα. Αλλά τι να πούμε και για τη μεσαία τάξη που ουσιαστικά έχει διαλυθεί.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί πάλευαν και μοχθούσαν για μια ζωή για ένα καλύτερο μέλλον, με στόχο να κτίσουν ένα σπίτι και να σπουδάσουν τα παιδιά τους.. Και σήμερα βλέπουν τα παιδιά τους με πτυχία και σπουδές είτε να παραμένουν στην ανεργία είτε να υποαπασχολούνται σε βοηθητικά επαγγέλματα.

Αυτή είναι η νέα τάξη πραγμάτων που δημιούργησε η κρίση. Και αυτή η νέα τάξη δεν είναι διατεθειμένη να ανέχεται άλλο, ούτε τις προκλήσεις σας, αλλά ούτε και τις μεθοδεύσεις σας που αποσκοπούν στην προστασία των συμφερόντων των ολίγων προνομιούχων.

Καθολική και επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε προβάλλει σήμερα η ανάγκη και η απαίτηση για παραδειγματική τιμωρία όλων όσων ενέχονται και ευθύνονται για την οικονομική κρίση, για να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού μας. Και αυτό ας το λάβουν όλοι καλά υπόψη. Και όσοι κροκοδείλια δακρύζουν και όσοι στρουθοκαμηλίζουν.

Γλαύκος Χατζηπέτρου
Γενικός Γραμματέας